英文.... | Refers to a distinctive form of Buddhism that draws heavily on Mahayana Buddhism, which was introduced to Tibet in the seventh century. Tibetan Buddhism incorporates a great deal of the esoteric tradition of tantra of Vajrayana Buddhism as well as features of ancient Bon shamanism. The monastic disciplines of early Theravada Buddhism are also an important part of Tibetan Buddhism. The religion is, in fact, often considered the most intellectual branch of Buddhism. Avalokiteshvara, the Bodhisattva of Compassion, is particularly revered in Tibetan Buddhism and each Dalai Lama, the spiritual and temporal leader of Tibet, is believed to be his reincarnation. A noteworthy feature of Tibetan Buddhism is the unusual percentage of the population actively involved in religious life: approximately one-quarter of Tibetans were members of religious orders up until the Chinese takeover of the country in the 1950s. The very large number of divine beings is also a characteristic feature of the religion. Worship includes the recitation of mantras and prayers, and the singing of hymns accompanied by the playing of drums and horns. The Tibetan canon of scripture includes the 'Kangur' and the 'Tenjur;' the Tibetan Book of the Dead (Bardo Thödröl) describes consciousness between death and rebirth. Tibetan Buddhism spread to the West during the second half of the 20th century, particularly by refugees fleeing Tibet after it was subjugated by Communist China; these refugees included highly regarded 'tulkus,' or reincarnated lamas, who helped increase Tibetan Buddhism's popularity amongst Westerners. There are four major schools: Nyingma, Sakya, Kagyu, and Geluk. The religion is sometimes incorrectly called lamaism, which is a Western term for the religion of Tibet, not used by the Buddhists themselves. |
荷蘭語.... | Verwijst naar een specifieke vorm van het boeddhisme die sterk is geënt op het Mahayana-boeddhisme, dat in de zevende eeuw in Tibet werd geïntroduceerd. Het Tibetaans boeddhisme bevat veel van de esoterische tantra-traditie van het Vajrayana-boeddhisme, alsmede elementen van het oeroude Bon-sjamanisme. Ook de kloosterdisciplines van het vroege Theravada-boeddhisme vormen een belangrijk bestanddeel van het Tibetaans boeddhisme. Deze religie wordt zelfs vaak beschouwd als de meest intellectuele vorm van boeddhisme. Avalokiteshvara, de Bodhisattva van Groot Mededogen, wordt met name vereerd in het Tibetaans boeddhisme. De Dalai Lama, de geestelijke en wereldlijke leider van Tibet, zou diens reïncarnatie zijn. Een opmerkelijk aspect van het Tibetaans boeddhisme is het opvallend hoge percentage van de bevolking dat actief deelneemt aan het geloofsleven: tot aan de Chinese machtsovername in de jaren 50 van de 20ste eeuw was ongeveer een kwart van alle Tibetanen lid van een geloofsorde. Typerend voor deze religie is ook het grote aantal heilige wezens. Bij de eredienst worden mantra's en gebeden uitgesproken en gezangen ten gehore gebracht, met begeleiding van trommels en hoorns. De canon van Tibetaanse geschriften omvat de 'Kangur' en de 'Tenjur;' het Tibetaans Dodenboek (Bardo Thödröl) beschrijft de bewustzijnsstaat tussen dood en wedergeboorte. Het Tibetaans boeddhisme verspreidde zich in de tweede helft van de 20ste eeuw naar het westen, met name door mensen die Tibet waren ontvlucht nadat het land door Communistisch China was bezet; onder deze vluchtelingen waren ook 'tulkus' of gereïncarneerde lama's, die in hoog aanzien stonden en bijdroegen tot de groei van de populariteit van het Tibetaans boeddhisme in de westerse wereld. Er zijn vier hoofdstromingen: Nyingma, Sakya, Kagyu en Geluk. In het westen wordt de Tibetaanse religie soms aangeduid met de onjuiste term lamaïsme, maar deze term wordt niet door de boeddhisten zelf gebruikt. |
西班牙語.... | Se refiere a una forma particular de Budismo fuertemente influenciado por el Budismo de Mahayana, el que fue introducido en el Tibet en el siglo séptimo. El Budismo Tibetano incorpora mucho la tradición esotérica tantra del Budismo de Vajrayana así como los rasgos del antiguo Bon shamanismo. Las órdenes monásticas del Budismo de Theravada temprano son también una parte importante del Budismo Tibetano. La religión es, de hecho, a menudo considerada la rama más intelectual del Budismo. Avalokiteshvara, el Bodhisattva de Compasión, se venera particularmente en el Budismo Tibetano y se cree que cada Dalai Lama, el líder espiritual y temporal del Tíbet, es su reencarnación. Un rasgo notable del Budismo Tibetano es el inusual porcentaje de la población activamente involucrada en la vida religiosa: aproximadamente un cuarto de los Tibetanos fueron miembros de órdenes religiosas hasta la toma del país por China en los años cincuenta. El gran número de deidades también es un rasgo característico de la religión. El culto incluye la recitación de mantras y oraciones, y el canto de himnos acompañados por el tañido de tambores y cuernos. El canon de tibetano de escritura sagrada incluye el "Kangur" y el "Tenjur"; el libro tibetano de los muertos (Bardo Thödröl) describe la conciencia entre la muerte y la reencarnación. El Budismo Tibetano se extendió a occidente durante la segunda mitad del siglo XX, particularmente por los refugiados que huyeron del Tibet después de que fue subyugado por la China comunista; estos refugiados incluyen los altamente considerados "tulkus", o lamas reencarnados, quienes han ayudado a incrementar la popularidad del Budismo Tibetano entre los occidentales. Existen cuatro escuelas principales: Nyingma, Sakya, Kagyu, y Geluk. La religión es a veces incorrectamente llamada lamaísmo. |