英文.... | Originally refers to puritan and ascetic separatists who followed the teachings of the Roman bishop Novatian in the 3rd century. In the Middle Ages the term came to refer to a highly organized sect that rejected sacraments and believed in a neo-Manichaean dualism in which good and evil were separate spheres and the material world was evil. Cathars led rigorously ascetic and celibate lives. The faithful were divided into two groups: the 'perfect' and the 'believers.' The perfect were set apart from the latter group by a ceremony of initiation called the 'consolamentum.' The sect was seen as a serious threat to the Roman Catholic Church in the 13th and 14th centuries, particularly in southern France. The Cathars declined in the 14th century due to repression by the Inquisition, disagreement amongst followers regarding dualism, and the newly appealing piety and devotion of the Franciscans. Although the term is sometimes used interchangeably with 'Albigenses,' this is actually a branch of the Catharistic movement. The Cathars was related to the Bogomils and Paulicans, other medieval sects that had similar beliefs in dualism. |
荷蘭語.... | Verwijst oorspronkelijk naar puriteinse en ascetische separatisten die in de 3de eeuw de leer van de Romeinse bisschop Novatianus volgden. In de middeleeuwen ging de term verwijzen naar een goed georganiseerde geloofsgemeenschap die de sacramenten verwierp en geloofde in een neomanicheïstisch dualisme waarin goed en kwaad afzonderlijke sferen waren en de materiële wereld slecht was. Katharen leidden een streng ascetisch en celibatair leven. Volgelingen werden verdeeld in twee groepen: de 'volmaakten' en de 'gelovigen’. De volmaakten werden gescheiden van de rest door een initiatieceremonie die het consolamentum werd genoemd. De beweging werd in de 13de en 14de eeuw als een ernstige bedreiging voor de rooms-katholieke kerk beschouwd, vooral in het zuiden van Frankrijk. Het aantal katharen nam in de 14de eeuw af als gevolg van de onderdrukking door de inquisitie, onenigheid onder de gelovigen ten aanzien van het dualisme en de nieuwe aantrekkingskracht van de vroomheid en devotie van de franciscanen. Hoewel de term soms wordt gebruikt als synoniem van 'albigenzen', zijn de laatstgenoemden eigenlijk een afscheiding van de katharen. De katharen waren verwant met de bogomielen en de paulicianen, andere middeleeuwse gezindten met een soortgelijk geloof in het dualisme. |
西班牙語.... | Originalmente se refiere a los puritanos y a los separatistas ascéticos que siguieron las enseñanzas del obispo romano Novacio en el siglo III. En la Edad Media el término llegó a referirse a una secta muy organizada que rechazaba los sacramentos y creía en un dualismo del neo-Maniqueísmo en que el bien y el mal era esferas separadas y el mundo material era demoníaco. Los cátaros llevaban vidas rigurosamente célibes y ascéticas. Los creyentes fueron divididos en dos grupos: los "perfectos" y los "creyentes". Los perfectos eran separados del último grupo por una ceremonia de iniciación llamada el "consolamentum". La secta fue vista como una seria amenaza para la Iglesia católica romana en los siglos XIII y XIV, particularmente en Francia del sur. Los cátaros desaparecieron en el siglo XIV debido a la represión de la Inquisición, desavenencias entre los seguidores con respecto al dualismo, y la atracción hacia la nueva piedad y devoción de los franciscanos. Aunque el término a veces se usa intercambiablemente con "Albigenses," ésta realmente es una rama del movimiento cátaro. Los cátaros están relacionados con los Bogomilos y Paulicanos, otras sectas medievales que tenían creencias similares en dualismo. |