distinguished from.... | 佛教 |
英文.... | Used to distinguish the indigenous Japanese religious beliefs and practices from Buddhism, which had been introduced into Japan in the sixth century. In general, it is characterized by its lack of official sacred scripture and specific formal dogma and by the veneration of small images set in particular Shinto shrines. The religious system is categorized into three interconnected sects: Shrine Shinto (Jinja Shinto), which constitutes the main currents of Shinto tradition; State Shinto (Kokka Shinto), based on the unification of religion and state and practiced by the Japanese Imperial family; and Sect Shinto (Kyoha Shinto), a movement consisting of sects that originated in Japan around the 19th century and after World War II, each organized by a founder into religious associations in which members are known as parishioners (ujiko) of a particular shrine. |
荷蘭語.... | Gebruikt om de oorspronkelijke Japanse religieuze overtuigingen en praktijken te onderscheiden van het boeddhisme, dat in de 6de eeuw in Japen werk geïntroduceerd. Het kenmerkt zich in het algemeen door het ontbreken van officiële heilige geschriften en specifieke formele dogma's, en door de verering van kleine beeltenissen die in specifieke Shinto-heiligdommen worden geplaatst. Het religieuze systeem kan worden onderverdeeld in drie onderling verbonden stromingen: Jinja Shinto (heiligdomshintoïsme), dat de hoofdstromingen van het shintoïsme vertegenwoordigt, Kokka Shinto (staatsshintoïsme), dat is gebaseerd op de eenwording van religie en staat en dat door de Japanse keizerlijke familie wordt beleden, en Kyoha Shinto (sekteshintoïsme), een beweging die bestaat uit sekten die rond de 19de eeuw en na de Tweede Wereldoorlog in Japan zijn ontstaan. Deze sekten zijn alle door een stichter georganiseerd in religieuze genootschappen waarvan de leden parochianen (ujiko) van een specifiek heiligdom zijn. |
西班牙語.... | Úsese para distinguir las prácticas y creencias religiosas indígenas japonesas de las prácticas del budismo, que fue introducido en el Japón en el siglo VI. En general, es caracterizado por su falta de escritura oficial sagrada y una forma específica de dogma, y por la veneración de pequeñas imágenes en altares sintoístas privados. El sistema religioso es categorizado en tres sectas interconectadas: El sintoísmo de santuario o altar (Jinja Cinto) que constituye la corriente más tradicional del sintoísmo; el estado sintoísta (Kokka Shinto), basado en la unificación de la religión y el estado, practicado por la familia Imperial japonesa; y la secta sintoísta (Kyoha Shinto), un movimiento que consiste en las sectas provenientes del Japón alrededor del siglo XIX y que luego de la segunda Guerra Mundial, cada una, organizada por un fundador en asociaciones religiosas en que sus miembros son conocidos como feligreses (ujiko) de una comunidad particular. |