distinguished from.... | 多利克柱式 |
英文.... | Refers to the architectural style associated with the first of both the three Greek architectural orders and the later five traditional classical orders of architecture that, with Ionic, Corinthian, Tuscan, and Composite, was used by the Romans and through the Renaissance and beyond. It may have origins in wooden Bronze Age structures, and stone versions of the style developed on mainland Greece, probably in Dorian Corinth and other cities such as Athens, in the eigth and seventh centuries BCE. In ancient Greek architecture, it is characterized by a simple form and imposing scale, an undecorated abacus and echinus, columns with no base or pedestal and shafts with twenty shallow flutes, and an entablature with three elements, a plain architrave, a frieze composed of alternate triglyphs and metopes, and a strongly projecting cornice. The Roman and later adaptations often display modifications of the strict Greek rules and may include some decoration and a base for the columns. It is distinct from "Doric order," since an architectural order refers strictly to the specific system or assemblage of parts that is subject to uniform established rules and proportions, regulated by the role that each part has to perform. |
荷蘭語.... | Verwijst naar de bouwkundestijl die wordt geassocieerd met de eerste van de drie Griekse architectuurordes en de latere vijf traditionele klassieke bouwordes in de architectuur die, met de Ionische, Corinthische, Toscaanse en composiete stijl werd toegepast door de Romeinen en tot in de Renaissance en daarna. De stijl heeft wellicht zijn oorsprong in houtconstructies uit de Bronstijd, terwijl stenen versies van de stijl zich ontwikkelden op het vasteland van Griekenland, waarschijnlijk in het Dorische Corinthe en andere steden zoals Athene, in de 8ste en 7de eeuw v. Chr. In de antieke Griekse architectuur wordt de stijl gekenmerkt door een simpele vorm en een imposante schaal, een sobere abacus en echinus, zuilen zonder basement of sokkel met schachten met twintig ondiepe cannelures, en een entablement met drie onderdelen, een onversierde architraaf, een fries van afwisselend triglieven en metopen, en een krachtig uitstekende kroonlijst. De Romeinse en latere aanpassingen vertonen vaak afwijkingen van de strenge Griekse regels en kunnen enige versiering en een basement voor de zuilen bevatten. De term is te onderscheiden van de term 'Dorische orde', aangezien een bouworde slechts kan verwijzen naar het specifieke samenstel van onderdelen dat moet voldoen aan eenduidige, vastgelegde regels en verhoudingen, afhankelijk van de functie van elk onderdeel in het geheel. |
西班牙語.... | Se refiere al estilo arquitectónico asociado con el primero de los tres tipos arquitectónicos griegos y los cinco órdenes clásicos tradicionales de arquitectura que, con Jónico, Corintio, Toscano y Compuesto, fue usado por los romanos y a través del Renacimiento y después. Puede haberse originado en estructuras de la Edad de Bronce de madera y versiones de piedra del estilo desarrolladas en continente Griego, probablemente en Corinto Dorio y otras ciudades como Atenas, en los siglos VIII y VII a.C. En arquitectura griega antigua, se caracteriza por una forma simple y escala imponente, un ábaco y equino sin decorar, columnas sin base o pedestal y columnas con veinte canaladuras poco profundas y un entablamento con tres elementos, un arquitrabe liso, un friso compuesto de triglyphs y metopes alternados y una cornisa que sobresale fuertemente. Las adaptaciones romanas y posteriores despliegan a menudo modificaciones de las estrictas reglas griegas y pueden incluir alguna decoración y una base para las columnas. Se diferencian del "orden Dórico," ya que un orden arquitectónico se refiere estrictamente al sistema específico o ensamblaje de partes que está sujeto a reglas uniformes establecidas y proporciones, reguladas por el papel que cada parte tiene que realizar. |